σιδηροπενικός

-ή, -ό, Ν [σιδηροπενία]

1. ιατρ. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη σιδηροπενία, χαρακτηρισμός παθολογικής κατάστασης ή παθολογικού φαινομένου που οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου

2. φρ. α) «σιδηροπενική αναιμία»

ιατρ. υπόχρωμη αναιμία, η οποία αντιμετωπίζεται με τη λήψη επανειλημμένων δόσεων αλάτων σιδήρου

β) «σιδηροπενικό σύνδρομο» — σύνδρομο που σύγκειται από αναιμία, από τροφικές διαταραχές τού δέρματος, τών νυχιών και τών τριχών και από ατροφία τού βλεννογόνου τού στόματος, τής γλώσσας και τού οισοφάγου.